Harderwijk- Nunspeet
Blijf op de hoogte en volg Marianne
23 April 2016 | Nederland, Harderwijk
Om kwart voor 10 ontmoet ik Anne voor het station. Een zus van een aangetrouwd familielid. We kennen elkaar uit de periode van voor ons trouwen en hebben nooit echt veel contact met elkaar gehad. Als we elkaar tijdens een familie feest treffen is er altijd een speciale chemie tussen ons. Anne hoorde van mijn plannen en wilde graag een dag mee lopen. Op pad naar het centrum van Harderwijk. In het boekje staat een keer ra waar het la moet zijn en we zien een leuk stukje Harderwijk dat niet bij de wandeling hoort. Een vriendelijke jongen zet ons weer op het juiste spoor en we komen aan om de mooie en gezellige Markt van Harderwijk. Koffie in de zon er is slecht weer voorspeld, er is een stevige frisse wind en er drijven prachtige wolken over. Door de stad lopen we langs de voormalige synagoge. De namen van de Joodse Harderwijkers die in de oorlog zijn verdwenen staan op een gedenkplaat aan de muur. Een moment van bezinning.
We hebben heeeel veeel gespreksstof en wisselen levensverhalen en ervaringen uit die onze rugzakjes hebben gevuld. Ik vertel Anne over mijn halfbroer die een lastig en complex leven heeft gehad mede door het feit dat hij niet in ons leven kon zijn. De tijdgeest van het zwijgen en wat zullen anderen wel zeggen heeft dat in het verleden onmogelijk gemaakt. Ik vraag mezelf nog steeds af wanneer we de erfenis van die manier van denken echt achter ons kunnen laten. Gezichtverlies, angst? Als we mensen uit eigen kring geen plek kunnen geven in ons leven, hoe willen we dan in Godsnaam allochtonen en vluchtelingen een volwaardige plek geven in onze samenleving? De gesprekken zijn intens en raken onze emoties. Oorlog en vrede, ons leven is er mee doorspekt. Maar de jeugdjaren van onze generatie en zeker die van mij zelf zijn erg gelukkige jaren geweest. Zo bijzonder wat wandelen langs dit spoor allemaal losmaakt. In het bos eten we ons broodje op een boomstronk. Als we verder lopen missen we door ons geklets een pijltje van Staatsbosbeheer. Twee jonge meiden op een ponywagen die ons tegemoet rijden geven ons een lift terug naar de goede afslag. Westerborkpad zegt u, gaan we op zoeken. Even later komen we op het Hulshorsterzand, een prachtige zandverstuiving die we dwars door moeten lopen. Wat een geweldig stuk natuur! en dan met die luchten. Zon en nog steeds droog. Voordat we het in de gaten hebben zijn we al bijna in Nunspeet. Nog een korte stop op een bankje en een laatste stuk bos. In Nunspeet genieten we van een lekker drankje en een kop soep prima afsluiting van een heerlijke wandeldag. Terug met de trein naar Harderwijk, daar staan de auto's. Bij tante Jans staat er weer van allerlei lekkers voor me klaar en hebben we een geanimeerd gesprek over de jaren '60 en de emancipatie. Tante, nu 82, was actief als bestuurslid bij de Christelijke vrouwen bond en de Protestante stichting verantwoorde gezinsvorming, de NVSH was te vooruitstrevend. Toen al werd er ook voorlichting gegeven aan allochtone vrouwen over gezinsplanning. Zo leuk om daar over te praten.
Morgen verder wandelen in de prachtige bossen bij Vierhouten, dan ben ik over de helft! Duimen voor droog weer.
We hebben heeeel veeel gespreksstof en wisselen levensverhalen en ervaringen uit die onze rugzakjes hebben gevuld. Ik vertel Anne over mijn halfbroer die een lastig en complex leven heeft gehad mede door het feit dat hij niet in ons leven kon zijn. De tijdgeest van het zwijgen en wat zullen anderen wel zeggen heeft dat in het verleden onmogelijk gemaakt. Ik vraag mezelf nog steeds af wanneer we de erfenis van die manier van denken echt achter ons kunnen laten. Gezichtverlies, angst? Als we mensen uit eigen kring geen plek kunnen geven in ons leven, hoe willen we dan in Godsnaam allochtonen en vluchtelingen een volwaardige plek geven in onze samenleving? De gesprekken zijn intens en raken onze emoties. Oorlog en vrede, ons leven is er mee doorspekt. Maar de jeugdjaren van onze generatie en zeker die van mij zelf zijn erg gelukkige jaren geweest. Zo bijzonder wat wandelen langs dit spoor allemaal losmaakt. In het bos eten we ons broodje op een boomstronk. Als we verder lopen missen we door ons geklets een pijltje van Staatsbosbeheer. Twee jonge meiden op een ponywagen die ons tegemoet rijden geven ons een lift terug naar de goede afslag. Westerborkpad zegt u, gaan we op zoeken. Even later komen we op het Hulshorsterzand, een prachtige zandverstuiving die we dwars door moeten lopen. Wat een geweldig stuk natuur! en dan met die luchten. Zon en nog steeds droog. Voordat we het in de gaten hebben zijn we al bijna in Nunspeet. Nog een korte stop op een bankje en een laatste stuk bos. In Nunspeet genieten we van een lekker drankje en een kop soep prima afsluiting van een heerlijke wandeldag. Terug met de trein naar Harderwijk, daar staan de auto's. Bij tante Jans staat er weer van allerlei lekkers voor me klaar en hebben we een geanimeerd gesprek over de jaren '60 en de emancipatie. Tante, nu 82, was actief als bestuurslid bij de Christelijke vrouwen bond en de Protestante stichting verantwoorde gezinsvorming, de NVSH was te vooruitstrevend. Toen al werd er ook voorlichting gegeven aan allochtone vrouwen over gezinsplanning. Zo leuk om daar over te praten.
Morgen verder wandelen in de prachtige bossen bij Vierhouten, dan ben ik over de helft! Duimen voor droog weer.
-
24 April 2016 - 07:25
Anne:
Wat was het een dag met een Gouden randje....de natuur, de gesprekken, het weer, de weergoden waren ons goedgezind. Alles bij elkaar een heerlijke dag.
Door zo'n dag kom je even heel dicht tot elkaar....een mooie beleving.
Hoop echt voor je dat je het weer verder ook mee zult hebben.
In ieder geval zal iedere dag weer anders zijn maar dat is het mooie van deze tocht...
Lieverd....tot Westerbork. -
24 April 2016 - 14:47
Hannie:
Ik geniet van je verhalen Marianne, kan me goed voorstellen dat het een hele belevenis is en nog wordt.
Hartelijke groet en wandelse! -
24 April 2016 - 18:15
Ineke:
Wat een ontroerende verhalen schrijf je.Ik heb ze met veel aandacht gelezen.
Ik hoop dat je vandaag niet te veel buien op je kop hebt gehad!!In Zaltbommel hebben we er van genoten ,maar niet heus.Lieve gr ineke van H O -
24 April 2016 - 19:01
Tante Jans:
Wat vind ik het leuk om in je verslag te staan Marianne !!!!!!
Er is nog veel meer over te vertellen, kom nog maar eens bij me om plakboeken en foto's uit die tijd te bekijken.
Wat was het fijn jou te logeren te hebben !
Ik wens je nog fijne, mooie, zinvolle dagen toe.
Groetjes, tante Jans. -
04 Mei 2016 - 19:53
Lisanne :
Vandaag, met dodenherdenking, moest ik ineens weer aan jou/ jullie denken, even Googlen en daar vond ik je verslag. Fijn dat we jullie een klein stukje op weg mochten helpen met de pony wagen. Uiteraard ben ik nog erg benieuwd naar de foto;)
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
