Ik ben al in HARDERWIJK
Blijf op de hoogte en volg Marianne
22 April 2016 | Nederland, Harderwijk
De afgelopen dagen ging er wat fout met internet dus geen verslag. Inmiddels ben ik aangekomen in Harderwijk ruim 50 km verder.
Woensdag ben ik alleen gaan lopen van Amersfoort naar station Vathorst. Prachtig weer en op weg naar Kamp Amersfoort. Indrukwekkend en een bezoek waard. In het kleine kamp verbleven 35.000 gevangen waaronder een enkele honderden Joden. De Joodse gevangenen kregen geen Rode Kruis hulp of medische verzorging. De teksten en bizarre verhalen staan langs de wandelroute in het voormalige kamp. Een schoolklas wordt toegesproken door een leerkracht die verteld over de gruwelijkheden van het kamp. Ik wandel door de zon naar het centrum van de stad waar ik op een terrasje koffie drink en daarna langs de kleine synagoge en door de oude straatjes en grachten van Amersfoort richting station Schothorst loop. Een lang pad door de langs de nieuwbouw van de stad gaat verder naar Vathorst. Collega Angelika komt me het laatste stuk naar Nijkerk gezelschap houden tijdens de wandeling. We praten over vrouwen emancipatie. In Nederland is de verandering pas echt op gang gekomen in de 70er jaren. Voor die tijd had bijna iedere vrouw de taak voor de kinderen, het huis en de echtgenoot alleen op haar schouders. Ook als ze daarbij werkte. Bij de generatie van onze kinderen zijn de huiselijke taken bij de meeste gezinnnen en samenwonenden, beter maar nog steeds niet overal gelijk verdeeld. De meeste allochtone vrouwen hebben nog een lange weg te gaan. Gaan wij ze daar bij helpen? hoe? We komen bij het station. Mijn reis terug gaat naar Loosdrecht. Angelika naar Putten, waar ik morgen te gast bij haar ben.
Donderdag ochtend rijd ik met een volgepakte auto naar Nijkerk. Op het station wacht ik op Lotte die vandaag met me mee loopt. Ze heeft al een tijd rugklachten en heeft geoefend voor de 15 km die we vandaag lopen.
Eerst koffie op het Molenplein in Nijkerk. De jonge serveerster ziet het wandelboekje op tafel liggen en heeft oprecht interesse. "Ja er is hier en ook in Putten veel gebeurt in de Oorlog". We gaan op weg en omdat we veel kletsen lopen we al snel verkeerd. Gelukkig heerlijk weer en vla voordat we Nijkerk verlaten komen we lang een mooi monument. Hier was een van de grootste Joodse gemeenten van Nederland in de 19e eeuw. Burgemeester Bruin Slot heeft er voor gezorgd dat veel Joden voordat ze naar kamp Vught zouden worden afgevoerd een ander onderkomen konden vinden. Door de open velden komen we in het bos en eten daar onze boterhammen. Geen dwaalgeesten wel veel vogels en mooi lente groen. Ons gesprek gaat over hoe zorgen, angst, verdriet, ziekten en schokkende gebeurtenissen in ons leven onze rugzakken steeds weer lijken te vullen.. We zijn geen van beiden mensen van de pillen en hebben geleerd met behulp van trainingen als, Mindfulness, meditatie technieken en therapeuten de rugzakken te legen en om onze gevoelens een plek te geven. Heerlijk om zo ervaringen en herinneringen te delen met elkaar. In Putten bezoeken we het monument dat herinnert aan de razzia van 2 oktober 1944 waarbij 660 mannen werden opgepakt waarvan er maar 48 terugkeerden. Vanaf hier is het toch iets verder naar de trein dan we dachten. Moe en voldaan van de dag stappen we op de trein terug. De rug heeft geen problemen opgeleverd. Top Lotte.
Ik vertrek vanaf Nijkerk terug naar Putten waar ik gastvrij wordt ontvangen door Angelika en haar man. Er is heerlijk voor met gekookt en we hebben een tafelgesprek over politieke toestanden in Europa en het vluchtelingen vraagstuk. Als er al een conclusie wordt getrokken dan is de uitkomst dat we gebrek hebben aan krachtige politici en ons laten misleiden door de pers. Bij de open haard praten we nog wat na het was weer een bijzondere dag.
Vandaag ben ik met mij nicht Anita vanaf Putten naar Harderwijk gelopen. De nicht die ik zondag tegen kwam. Fijne wandeling door een mooi stuk Nederland. Veel oude familie herinneringen opgehaald. Goed voor de gouden draadjes die ons verbinden. Binnenkort gaat ze verhuizen en komt tegenover een oude Joodse begraafplaats te wonen, best bijzonder. Nu ben ik heel moe en ga lekker slapen bij Tante Jans waar ik twee nachten blijf logeren.
Woensdag ben ik alleen gaan lopen van Amersfoort naar station Vathorst. Prachtig weer en op weg naar Kamp Amersfoort. Indrukwekkend en een bezoek waard. In het kleine kamp verbleven 35.000 gevangen waaronder een enkele honderden Joden. De Joodse gevangenen kregen geen Rode Kruis hulp of medische verzorging. De teksten en bizarre verhalen staan langs de wandelroute in het voormalige kamp. Een schoolklas wordt toegesproken door een leerkracht die verteld over de gruwelijkheden van het kamp. Ik wandel door de zon naar het centrum van de stad waar ik op een terrasje koffie drink en daarna langs de kleine synagoge en door de oude straatjes en grachten van Amersfoort richting station Schothorst loop. Een lang pad door de langs de nieuwbouw van de stad gaat verder naar Vathorst. Collega Angelika komt me het laatste stuk naar Nijkerk gezelschap houden tijdens de wandeling. We praten over vrouwen emancipatie. In Nederland is de verandering pas echt op gang gekomen in de 70er jaren. Voor die tijd had bijna iedere vrouw de taak voor de kinderen, het huis en de echtgenoot alleen op haar schouders. Ook als ze daarbij werkte. Bij de generatie van onze kinderen zijn de huiselijke taken bij de meeste gezinnnen en samenwonenden, beter maar nog steeds niet overal gelijk verdeeld. De meeste allochtone vrouwen hebben nog een lange weg te gaan. Gaan wij ze daar bij helpen? hoe? We komen bij het station. Mijn reis terug gaat naar Loosdrecht. Angelika naar Putten, waar ik morgen te gast bij haar ben.
Donderdag ochtend rijd ik met een volgepakte auto naar Nijkerk. Op het station wacht ik op Lotte die vandaag met me mee loopt. Ze heeft al een tijd rugklachten en heeft geoefend voor de 15 km die we vandaag lopen.
Eerst koffie op het Molenplein in Nijkerk. De jonge serveerster ziet het wandelboekje op tafel liggen en heeft oprecht interesse. "Ja er is hier en ook in Putten veel gebeurt in de Oorlog". We gaan op weg en omdat we veel kletsen lopen we al snel verkeerd. Gelukkig heerlijk weer en vla voordat we Nijkerk verlaten komen we lang een mooi monument. Hier was een van de grootste Joodse gemeenten van Nederland in de 19e eeuw. Burgemeester Bruin Slot heeft er voor gezorgd dat veel Joden voordat ze naar kamp Vught zouden worden afgevoerd een ander onderkomen konden vinden. Door de open velden komen we in het bos en eten daar onze boterhammen. Geen dwaalgeesten wel veel vogels en mooi lente groen. Ons gesprek gaat over hoe zorgen, angst, verdriet, ziekten en schokkende gebeurtenissen in ons leven onze rugzakken steeds weer lijken te vullen.. We zijn geen van beiden mensen van de pillen en hebben geleerd met behulp van trainingen als, Mindfulness, meditatie technieken en therapeuten de rugzakken te legen en om onze gevoelens een plek te geven. Heerlijk om zo ervaringen en herinneringen te delen met elkaar. In Putten bezoeken we het monument dat herinnert aan de razzia van 2 oktober 1944 waarbij 660 mannen werden opgepakt waarvan er maar 48 terugkeerden. Vanaf hier is het toch iets verder naar de trein dan we dachten. Moe en voldaan van de dag stappen we op de trein terug. De rug heeft geen problemen opgeleverd. Top Lotte.
Ik vertrek vanaf Nijkerk terug naar Putten waar ik gastvrij wordt ontvangen door Angelika en haar man. Er is heerlijk voor met gekookt en we hebben een tafelgesprek over politieke toestanden in Europa en het vluchtelingen vraagstuk. Als er al een conclusie wordt getrokken dan is de uitkomst dat we gebrek hebben aan krachtige politici en ons laten misleiden door de pers. Bij de open haard praten we nog wat na het was weer een bijzondere dag.
Vandaag ben ik met mij nicht Anita vanaf Putten naar Harderwijk gelopen. De nicht die ik zondag tegen kwam. Fijne wandeling door een mooi stuk Nederland. Veel oude familie herinneringen opgehaald. Goed voor de gouden draadjes die ons verbinden. Binnenkort gaat ze verhuizen en komt tegenover een oude Joodse begraafplaats te wonen, best bijzonder. Nu ben ik heel moe en ga lekker slapen bij Tante Jans waar ik twee nachten blijf logeren.
-
23 April 2016 - 08:41
Willemien :
Lieve Marianne,
Dank je weer voor het delen. Het is heel ontroerend voor mij.
Ik wens je een goede tocht verder met veel mooie gesprekken en belevenissen.
Liefs -
23 April 2016 - 09:52
Liesbeth:
Lieve wandelende Marianne! Mijn mail werd zo lang dat het eerste gedeelte er weer afviel en nu moet ik het dus drastisch inkorten! Wat fijn dat je steeds wandelaars mee krijgt, zowel ver- als onverwachte! Na die mooie dagen gaan de ijsheiligen dwars liggen en gaat het kouder worden. Maar misschien kun jij ze naar je hand zetten? Wat heet: waarschijnlijk doe je dat al: ik zie blauwe lucht! Gisteren was ik in de Achterhoek.eesrst een nichtje (ze heeft ms) opzoeken en daarna naar mijn bijna 99 jarige tante in Lochem. We reden 2 en half uur door de Achterhoek en ze genoot. Ergens wat gedronken uiteraard. "Vroeger" deed ik dat met mijn moeder en dan riep ik : " kijk eens mam, hoe mooi het hier is" zij reageerde altijd wat lauw, waarschijnlijk omdat ze, op 3 jaar na, al haar hele leven naar dat moois had gekeken. Nu roept mijn lieve tante: " kijk eens Liesbeth, hoe mooi het hier is" en nu kan ik dat hardop volmondig beamen.. ! Eergisteren weer buiten getennist. Daarna gezellig in de zon uitgebreid koffie gedronken en " bij gepraat" ik was immers 3 weken niet geweest. Het is een groep van 10 vrouwen( er waren er meer maar door fysieke problemen en overlijden is het flink uitgedund) en we delen leuke en verdrietige levenszaken. Ik moet alweer stoppen!
Heb het goed en heb het fijn! Kuffel Liesbeth -
23 April 2016 - 11:16
Esther:
Hallo Marianne,
Geweldig om het te lezen en ook met de gedachten aan je boek .
We leven met je mee, het is mooi maar ook emotioneel.
liefs,
flip en esther -
23 April 2016 - 16:14
Lotte Brukx:
Lieve Marianne,
Ik heb oprecht genoten van die dag wandelen met jou. Het was meer een meditatieve ervaring dan inspanning, zo heerlijk op een bankje in het bos een boterhammetje eten en lopen in de geest van Jon Kabat-Zinn "Waar je ook gaat, daar ben je". Merkte, dat ik ook totaal niet moe was. Eerder uitgerust. Gek, hè? Weg van alles, wat ons voortdrijft, denk ik. Ook heel veel profijt gehad (en nog....) van je aanwijzingen over mijn looptechniek. Ik let er steeds op en mijn rug vindt dat fijn, volgens mij. haha. Wij zijn intussen aan het Grevelingenmeer en hebben vandaag in elk geval zon. Een goeie voortzetting van jouw "reis". Dank voor de fijne gesprekken en je prettige gezelschap. Zet hem op! Liefs. Lotte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
