Naarden-Bussum Hilversum Sportpark
Blijf op de hoogte en volg Marianne
18 April 2016 | Nederland, Bussum
Het is lente weer mooie dag om alleen te lopen vandaag. Om 10.00 vertrek ik vanaf station Naarden-Bussum. De wandeling gaat eerst langs de synagoge, die nog steeds in gebruik is. De 20er jaren bouw geeft het gebouw een bijzondere uitstraling. Langs de voorname 20er en 30er jaren woningen van de Bredius weg kom ik langs de joodse begraafplaats waar grafdelvers bezig zijn. Ik maak een foto van het herdenkings monument '40-'45.
Op een terrasje aan de Huizerweg drinken gooische vrouwen hun latte macchiato.
Via de Laarderweg kom ik op de Westerheide. Er komen allemaal vroege jeugdherinneringen boven. na mijn geboorte in Amtsterdam verhuisden we naar Laren. We woonden met twee gezinnen aan de Melkweg. Samen met de familie Beltman, compagnon van mijn vader. Zij hadden twee kinderen dochter Reina, net zo oud als ik en zoon Roy. Er zijn nog foto's. Met elkaar in de teil in de tuin en de tuinslang er boven. Ook herinner ik me Ronnie, de Duitse herder van oom Herman. Ik reed paardje op de rug van het lieve beest. Oom Herman de Jongh was de enige oom van mijn vader, broer van zijn Moeder, die de oorlog heeft overleefd. Hij was grootmeester dammen en journalist en verbleef tijdens de oorlogsjaren in het buitenland. Zijn vrouw en talentvolle tweeling (pianisten) hebben Auschwitz niet overleefd.
Op de hei grazen Schotse Hooglanders en aan de Berkenbomen zie ik het eerste lentegroen. Hoe zou het met Reina zijn, woont ze nog in het gooi? Ik weet dat Roy, tekstschrijver en radioman, jong is overleden. Zou ze nog wel een aan me denken? Sommige mensen verdwijnen gewoon uit je leven. Er zijn momenten dat Ik dat lastig vind. Bij station Media Park volg ik het spoor Ik zie het veel kleurige gebouw van Beeld en Geluid en moet aan Pim Fortuyn denken. Nog steeds jammer dat deze bijzondere man zo bruut is vermoord. Toen werd er nog gelachen in en om de politiek. Nu hoofdzakelijk gemekkerd.
Via de fietstunnel bij het CS kom ik in het centrum van de stad. Leuk om Hilversum zo te beleven op een vroege maandagmiddag. De winkels zijn net open en ik vervolg mijn historische wandeling door de stad. Achter de Kerkbrink staat op een oude begraafplaats een monumentje met een ingemetselde steen. De steen is mee genomen uit kamp Mauthausen door de Joodse verzetstrijder Bill Minco.
Op een bankje in de zon eet ik de boterhammen die Jan vanmorgen voor mijn vertrek heeft klaar gemaakt, lief.
Ik moet nog een aardig stuk en het bankje doet me goed. Hilversum uit richting Loosdrecht langs de aan het industrie terrein gelegen Joodse begraafplaats. Alles prachtig onderhouden. In Nieuw Loosdrecht ligt bij het oorlogsmonument een bijzondere steen. Een groep gevluchte Duitse en Oosterijkse kinderen tussen 15 en 17 jaar oud kwamen in september 1939 zonder ouders naar Nederland. Ze werden opgevangen door de " alijah-jeugd' of Palestina-pioniers in Loosdrecht. Ze bereiden zich vanuit het Paviljoen Loosdrechtse Rade voor op emigratie naar het toenmalige Palestina. Mede dankzij de hulp van de Westerweelgroep heeft 70% van de kinderen in onderduik de oorlog overleefd. De namen van de kinderen die werden gepakt en niet terug zijn gekomen staan op het monument.
Door het Loosdrechtse bos laatste stuk van de wandeling. Alleen in een bos zie ik dwaalgeesten. Blijken altijd vogels, veldmuizen of .....??? Niet helemaal tof. Telefoon, Jan wat een timing, je belt als geroepen ik moet tot een klaphek en dat komt maar niet. Blijf maar even hangen. Ok ik zie mensen lopen. Het klaphek komt, ook een enorme blaffende hond die op tijd luistert naar zijn baas. Dan ben ik op de hei en denk aan gevluchte tiener kinderen die zonder ouders door donkere bossen lopen en niet weten waar ze uitkomen. Nog even over de chique Diependaalse Drift langs de tot in de puntjes verzorgde huizen naar de trein
Op een terrasje aan de Huizerweg drinken gooische vrouwen hun latte macchiato.
Via de Laarderweg kom ik op de Westerheide. Er komen allemaal vroege jeugdherinneringen boven. na mijn geboorte in Amtsterdam verhuisden we naar Laren. We woonden met twee gezinnen aan de Melkweg. Samen met de familie Beltman, compagnon van mijn vader. Zij hadden twee kinderen dochter Reina, net zo oud als ik en zoon Roy. Er zijn nog foto's. Met elkaar in de teil in de tuin en de tuinslang er boven. Ook herinner ik me Ronnie, de Duitse herder van oom Herman. Ik reed paardje op de rug van het lieve beest. Oom Herman de Jongh was de enige oom van mijn vader, broer van zijn Moeder, die de oorlog heeft overleefd. Hij was grootmeester dammen en journalist en verbleef tijdens de oorlogsjaren in het buitenland. Zijn vrouw en talentvolle tweeling (pianisten) hebben Auschwitz niet overleefd.
Op de hei grazen Schotse Hooglanders en aan de Berkenbomen zie ik het eerste lentegroen. Hoe zou het met Reina zijn, woont ze nog in het gooi? Ik weet dat Roy, tekstschrijver en radioman, jong is overleden. Zou ze nog wel een aan me denken? Sommige mensen verdwijnen gewoon uit je leven. Er zijn momenten dat Ik dat lastig vind. Bij station Media Park volg ik het spoor Ik zie het veel kleurige gebouw van Beeld en Geluid en moet aan Pim Fortuyn denken. Nog steeds jammer dat deze bijzondere man zo bruut is vermoord. Toen werd er nog gelachen in en om de politiek. Nu hoofdzakelijk gemekkerd.
Via de fietstunnel bij het CS kom ik in het centrum van de stad. Leuk om Hilversum zo te beleven op een vroege maandagmiddag. De winkels zijn net open en ik vervolg mijn historische wandeling door de stad. Achter de Kerkbrink staat op een oude begraafplaats een monumentje met een ingemetselde steen. De steen is mee genomen uit kamp Mauthausen door de Joodse verzetstrijder Bill Minco.
Op een bankje in de zon eet ik de boterhammen die Jan vanmorgen voor mijn vertrek heeft klaar gemaakt, lief.
Ik moet nog een aardig stuk en het bankje doet me goed. Hilversum uit richting Loosdrecht langs de aan het industrie terrein gelegen Joodse begraafplaats. Alles prachtig onderhouden. In Nieuw Loosdrecht ligt bij het oorlogsmonument een bijzondere steen. Een groep gevluchte Duitse en Oosterijkse kinderen tussen 15 en 17 jaar oud kwamen in september 1939 zonder ouders naar Nederland. Ze werden opgevangen door de " alijah-jeugd' of Palestina-pioniers in Loosdrecht. Ze bereiden zich vanuit het Paviljoen Loosdrechtse Rade voor op emigratie naar het toenmalige Palestina. Mede dankzij de hulp van de Westerweelgroep heeft 70% van de kinderen in onderduik de oorlog overleefd. De namen van de kinderen die werden gepakt en niet terug zijn gekomen staan op het monument.
Door het Loosdrechtse bos laatste stuk van de wandeling. Alleen in een bos zie ik dwaalgeesten. Blijken altijd vogels, veldmuizen of .....??? Niet helemaal tof. Telefoon, Jan wat een timing, je belt als geroepen ik moet tot een klaphek en dat komt maar niet. Blijf maar even hangen. Ok ik zie mensen lopen. Het klaphek komt, ook een enorme blaffende hond die op tijd luistert naar zijn baas. Dan ben ik op de hei en denk aan gevluchte tiener kinderen die zonder ouders door donkere bossen lopen en niet weten waar ze uitkomen. Nog even over de chique Diependaalse Drift langs de tot in de puntjes verzorgde huizen naar de trein
-
18 April 2016 - 23:11
Liesbeth:
Lieve Marianne, vandaag liep je ongeveer langs ons huis? Ik had al een keer gereageerd, maar zie dat nergens terug. Misschien omdat jouw bericht naar Berthold gaat? De tocht van vandaag begreep ik niet: je liep door Hilversum naar Loosdrecht en weer terug?
Wij zijn weer terug uit Toscane. Waren ook bij een neef in Beieren. Hij is daar burgemeester en ook zeer in de weer om vluchtelingen te herbergen. Omdat wij er hier niet veel van meekrijgen was het interessant om daar over te praten met hem en te zien wat hij en vele vrijwilligers doen om het zo aangenaam mogelijk te maken voor deze mensen.
Nadja gaat in haar eentje het Pieterpad lopen in mei: tentje op haar rug. Het heeft een ander uitgangspunt, maar zal haar ook aan het denken zetten...
Geniet! Liefs, Liesbeth. -
18 April 2016 - 23:15
Lotte Brukx:
Ik vind het knap, wat je doet. En dan zo'n dag alleen..... En dat stukje bos.... dat gevoel ken ik. Dan wil je eigenlijk alleen maar van de rust en stilte om je heen genieten en ineens zie je dwaalgeesten en voelt die stilte zo vredig niet meer! haha. En dan belt Jan!!! Die staat natuurlijk ook doodsangsten uit, dat je opgevroten wordt door de wolven!! :-)
Heb vandaag schoenen gekocht bij Bever Sport en alhoewel ik een slechte rugdag heb vandaag, zijn mijn plannen ongewijzigd: ik slaap woensdag in Utrecht en kom donderdag naar Nijkerk. We zien wel hoever ik kom. Goeie dag morgen. Groetjes. Lotte -
19 April 2016 - 10:53
Angelika:
Lieve Marianne,
dank voor het uitvoerig bericht. Soms lopen er bij het lezen echt rillingen over mijn rug.
Maar ik geniet ook van de leuke plaatjes die je beschrijft!!
Lieve groet,
Angelika
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
