Van Wezep naar Zwolle
Blijf op de hoogte en volg Marianne
28 April 2016 | Nederland, Zwolle
Eigenlijk heb ik de dag van gisteren onvoldoende recht gedaan. Il was zo moe dat ik al om 21.15 in bed lag. Toen ik vanmorgen uitgerust wakker werd popte er van allies op in mijn hoofd. Dinsdag heeft de dag van Elburg veel los gemaakt. Tijdens de introductie film, begeleid door Debby Patter, wordt duidelijk in beeld gebracht wat de migrate van zuid- en oost europese Joden naar Nederland voor invloed heeft gehad voor De Nederlandse economie en voor de samenleving in zijn totaliteit. Het is weg, de jiddische humor en de gein.
ZZP'er was een woord dat men in die tijd niet kende, om te overleven was dat voor veel Joodse gezinnnen de enige manier om te overleven als nieuwkomer in Nederland. Ze waren vaak succesvol en dat werkte jaloersheid in de hand. In Elburg heeft de bevolking ook niet kunnen voorkomen dat de Joodse burgers werden weggevoerd.
Gisteren hebben we Ans verteld over Elburg, ze kent het niet maar Ans kennnende zal ze wel gauw een keer gaan kijken. Een aantal jaren gelegen is Ans naar Santiago de Compostella gelopen omdat ze voor een zeker moeilijke beslissing in haar leven stond. Als voorbereiding op haar reis werden we van vriendinnen ook wandelmaatjes. Ik heb nog steeds diepe bewondering voor hoe ze dat heeft gedaan.
Als wij samen lopen Jan, Ans en ik, hoeft er niet veel gepraat te worden. Het is het samen ZIJN.
Voor mijn vertrek van de camping heb ik een geanimeerd gesprek met de eigenaresse. Druk boerenbedrijf, camping en studerende dochters die van een verzetje houden. Herkenbaar, ik geniet van het feit dat ik het wat beschouwend kan bekijken nu mijn jongste dochter inmiddels 40 is. Ze kijkt uit naar wat rustiger tijden. Op we naar Zwolle daar wil ik de camper parkeren en dan met de trein naar Wezep om terug te lopen naar Zwolle. Lieve mensen geloof me je kunt gemakkelijker parkeren in Amsterdan dan in Zwolle. Drie kwartier rondrijden. Daarna heb ik de beslissing genomen om voor de parkeermeter te gaan. Nergens een gratis parkeermogelijkheid en geen PenR bij het station. Gelukkig kon ik direct in de trein terug stappen om in Wezep aan mijn wandeling te beginnen. Naast het station is een restaurant dat verstandelijk beperkten de gelegenheid biedt om een vak te leren. De zaak bestaat vandaag precies 1 jaar en ik krijg een versierd kopje koffie. Weer op weg. Het is nog droog en ik loop het blubberige pospad op. Prettige wandeling door bos en over heide velden richting Hattem.. Vlak voor het viaduct over de A50 gooit de hemel hagelstenen, bakken met regen en donder naar beneden. Ik heb een schietgebedje gedaan voor niet nat worden en.......er staat een overdekt fietsenrek en bankje bij een bushokje. Dank U.
Geduld is niet een van mijn beste eigenschappen dus voordat het echt droog is ga ik weer verder. Na een half uur blijft het nog steeds spetteren dus, ja nat worden doe ik wel. Op een Landgoed vlak voor Hattem heeft zich een indrukwekkende geschiedenis afgespeeld in de oorlog. Er werden veel Joden verborgen door de notabelen van het dorp. Een echtpaar, waar van de kinderen ook werden verborgen, wilde weer met hun kinderen verenigd werden en kwamen ze steeds op zoeken. Doordat ze alle waarschuwingen in de wind sloegen en daarmee meer dan 30 mensen in direct levensgevaar brachten heeft het verzet de beslissing genomen om het Joodse echtpaar onder valse voorwendselen naar het bos te lokken en ze te excecuteren. Een ontroerend verhaal verteld wat dit afschuwelijke incident voor impact heeft gehad op de levens van de betrokkenen. De betrokkenen zijn naar de oorlog vrijgesproken.
Het is zo goed als droog en ik nader het mooie centrum van Hattem. Warm worden en soep eten. Naast mij nemen twee dames plaats die vol verrukking vertellen over het bezoek aan het Anton Pieck Muzeum. We passeerden elkaar al in het stadje en er ontstaat een gesprek. Als ik terug kom naar mijn tafeltje na een telefoon gesprek met Mirjam, staat een van deze leuke dames op. " ik wil, ze zegt nog "u", wat geven. We hebben wat gemeen", en laat haar Davidsterretje aan haar colliertje zien. " u heeft mij op een idee gebracht." Ze overhandigd mij een kaart met een Buddha uitspraak:
Paradise is not a Place
It's a state of
Consciousness
Alweer een dag met een gouden randje. Ik geef haar mijn kaartje
Weer op weg gaat de wandeling langs de begraafplaats waar de twee geëxecuteerde Joodse mensen zijn herbegraven.
Later onder aan de dijk vlak voor de brug over de IJssel passeer ik nog twee Westerbork wandelaars. Zij lopen twee etappes vandaag en morgen een. Zij hebben soms ook wat moeite met de markering. Het gaat weer stevig regenen als ik de IJssel over steek, ik loop door, mijn voet doet zeer en het is mooi geweest voor vandaag. Als ik er bijna ben wordt het droog en komt er een flauw zonnetje te voorschijn. Op naar de camping, douchen, verslag schrijven, hapje eten en weer vroeg slapen.
ZZP'er was een woord dat men in die tijd niet kende, om te overleven was dat voor veel Joodse gezinnnen de enige manier om te overleven als nieuwkomer in Nederland. Ze waren vaak succesvol en dat werkte jaloersheid in de hand. In Elburg heeft de bevolking ook niet kunnen voorkomen dat de Joodse burgers werden weggevoerd.
Gisteren hebben we Ans verteld over Elburg, ze kent het niet maar Ans kennnende zal ze wel gauw een keer gaan kijken. Een aantal jaren gelegen is Ans naar Santiago de Compostella gelopen omdat ze voor een zeker moeilijke beslissing in haar leven stond. Als voorbereiding op haar reis werden we van vriendinnen ook wandelmaatjes. Ik heb nog steeds diepe bewondering voor hoe ze dat heeft gedaan.
Als wij samen lopen Jan, Ans en ik, hoeft er niet veel gepraat te worden. Het is het samen ZIJN.
Voor mijn vertrek van de camping heb ik een geanimeerd gesprek met de eigenaresse. Druk boerenbedrijf, camping en studerende dochters die van een verzetje houden. Herkenbaar, ik geniet van het feit dat ik het wat beschouwend kan bekijken nu mijn jongste dochter inmiddels 40 is. Ze kijkt uit naar wat rustiger tijden. Op we naar Zwolle daar wil ik de camper parkeren en dan met de trein naar Wezep om terug te lopen naar Zwolle. Lieve mensen geloof me je kunt gemakkelijker parkeren in Amsterdan dan in Zwolle. Drie kwartier rondrijden. Daarna heb ik de beslissing genomen om voor de parkeermeter te gaan. Nergens een gratis parkeermogelijkheid en geen PenR bij het station. Gelukkig kon ik direct in de trein terug stappen om in Wezep aan mijn wandeling te beginnen. Naast het station is een restaurant dat verstandelijk beperkten de gelegenheid biedt om een vak te leren. De zaak bestaat vandaag precies 1 jaar en ik krijg een versierd kopje koffie. Weer op weg. Het is nog droog en ik loop het blubberige pospad op. Prettige wandeling door bos en over heide velden richting Hattem.. Vlak voor het viaduct over de A50 gooit de hemel hagelstenen, bakken met regen en donder naar beneden. Ik heb een schietgebedje gedaan voor niet nat worden en.......er staat een overdekt fietsenrek en bankje bij een bushokje. Dank U.
Geduld is niet een van mijn beste eigenschappen dus voordat het echt droog is ga ik weer verder. Na een half uur blijft het nog steeds spetteren dus, ja nat worden doe ik wel. Op een Landgoed vlak voor Hattem heeft zich een indrukwekkende geschiedenis afgespeeld in de oorlog. Er werden veel Joden verborgen door de notabelen van het dorp. Een echtpaar, waar van de kinderen ook werden verborgen, wilde weer met hun kinderen verenigd werden en kwamen ze steeds op zoeken. Doordat ze alle waarschuwingen in de wind sloegen en daarmee meer dan 30 mensen in direct levensgevaar brachten heeft het verzet de beslissing genomen om het Joodse echtpaar onder valse voorwendselen naar het bos te lokken en ze te excecuteren. Een ontroerend verhaal verteld wat dit afschuwelijke incident voor impact heeft gehad op de levens van de betrokkenen. De betrokkenen zijn naar de oorlog vrijgesproken.
Het is zo goed als droog en ik nader het mooie centrum van Hattem. Warm worden en soep eten. Naast mij nemen twee dames plaats die vol verrukking vertellen over het bezoek aan het Anton Pieck Muzeum. We passeerden elkaar al in het stadje en er ontstaat een gesprek. Als ik terug kom naar mijn tafeltje na een telefoon gesprek met Mirjam, staat een van deze leuke dames op. " ik wil, ze zegt nog "u", wat geven. We hebben wat gemeen", en laat haar Davidsterretje aan haar colliertje zien. " u heeft mij op een idee gebracht." Ze overhandigd mij een kaart met een Buddha uitspraak:
Paradise is not a Place
It's a state of
Consciousness
Alweer een dag met een gouden randje. Ik geef haar mijn kaartje
Weer op weg gaat de wandeling langs de begraafplaats waar de twee geëxecuteerde Joodse mensen zijn herbegraven.
Later onder aan de dijk vlak voor de brug over de IJssel passeer ik nog twee Westerbork wandelaars. Zij lopen twee etappes vandaag en morgen een. Zij hebben soms ook wat moeite met de markering. Het gaat weer stevig regenen als ik de IJssel over steek, ik loop door, mijn voet doet zeer en het is mooi geweest voor vandaag. Als ik er bijna ben wordt het droog en komt er een flauw zonnetje te voorschijn. Op naar de camping, douchen, verslag schrijven, hapje eten en weer vroeg slapen.
-
28 April 2016 - 21:20
Liesbeth:
Lieve natte wandelende Marianne! Vandag stuurde Berthold je laatste 2 berichten door. Je verhalen zijn ontroerend. Het mooie is dat je met mensen praat en dat je op deze manier ook veel te weten komt. Mijn ervaring is : als je geen vragen stelt, kom je ook niets te weten...dat probeer ik onderweg , naar waar dan ook, ook altijd voor elkaar te krijgen: mensen aanspreken en dan komt een gesprek vanzelf. Over de oorlog heb ik veel boeken gelezen en doe dat nog. Niet uit "gewone" nieuwsgierigheid, maar met de idee dat als mensen hun verhaal kwijt willen, er ook mensen moeten zijn die dat willen lezen. Het laatste boek dat ik las is " Leven en Lot" van Vasili Grossman ( 900 blz.!) en gaat vnl.over de Joden uit Rusland. Een heftig verhaal. Hij reisde tijdens de 2 de wereldoorlog als journalist met het Rode Leger mee en rapporteerde over de gevechten aan het Oostfront, waaronder de slag bij Stalingrad. Vandaag was een verdrietige dag: mijn bijna 99 jarige tante is overleden. Ik was er een paar dagen geleden geweest en we hebben een heerlijke middag in de Achterhoek rondgereden. Ik ga haar missen. Veel plezier voor je wandeling morgen! Liefs. -
29 April 2016 - 10:11
Ineke:
Wat fijn dat je onderweg zoveel kunt delen met andere mensen.Iedereen heeft iemand nodig.Ik dacht aan je omdat het hier in zbommel weer zo regent en koud is .Zorg aub dat je niet ziek wordt.Succes vandaag en begin morgen weer met een leeg hoofd.Lieve gr ineke -
29 April 2016 - 10:20
Ans Vogels :
Lieve Marianne, het lijkt wel de Camino in Nederland. Die ontmoetingen en zo'n kadootje als het bushokje dat er precies op het goede moment staat. Op de Camino zeggen ze dan dat Jacobus even langs kwam, een Jacobsgeschenk, maar hij doet het dus ook in Nederland !!
Ontroerend die vrouw die haar hangertje, de davidsster, laat zien en door jou helemaal gelukkig is omdat je haar op een idee hebt gebracht.
Ik denk dat jij moe wordt omdat dit logistiek lastig is. Je treinreisjes om weer op een beginpunt te komen en andersom weer naar je logeeradres. Maar Jan is je steun en toeverlaat -
29 April 2016 - 10:35
Ans Vogels :
Er is een stukje niet geplaatst! !
Maar ik wilde je nog zeggen dat al die mensen waar je mee loopt ook energie van je nemen.
Ik wens je nog veel mooie dagen en ontmoetingen.
Liefs
Ans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
