Staphorst en dan naar de Wijk

Vanmorgen toen ik net wakker was kreeg ik een soort van visioen. We denken te moeilijk. Misschien ligt de oplossing voor een succesvolle aanpak van het terrorisme wel in Staphorst.
Op de Tom Tom bestaat alleen de naam Staphorst. De rest van de weg in Staphorst wordt je door de God van Staphorst gewezen. Op zondag stoppen er geen bussen in Staphorst. Ik neem aan dat deze beslissing door de gemeente op democratische wijze is genomen. De klederdracht die nog door het meerendeel van de Staphorsters wordt gedragen doet niet onder in degelijkheid dan bij de meest fundamentalistische beleiders van de Islam. Bidden doen ze in Staphorst vaker dan de door de Islam voorgeschreven 5 x per dag. Hier bidden ze zeker 7 keer per dag. Voor en na de maaltijd en voor het slapen gaan. Ook tijdens de kerkdiensten en bij clubs en verenigingen. De meeste bewoners kiezen voor dit niet alledaagse a leven.
Dit bracht mij op de volgende gedachten.
IS zou deze mensen zeer hoog achten. De geschiedenis heeft ons geleerd dat schijnbaar onoplosbare problemen toch vaak simpel zijn op te lossen. Elk Europees land heeft wel een Staphorst en daar wonen ook heel intelligente en goed opgeleide mensen. Als de Staphorsters van Europa zich verenigen en de stap zetten om een gesprek aan te gaan met de leiders van IS kan dat misschien wel tot iets heel moois en bijzonders leiden. Onder het motto " Leef je leven en laat ieder het zijne leven". Staphorst levert het bewijs dat het kan. Als je niet gevonden wilt worden op de Tom Tom (ik wist niet dat het mogelijk was) is dat een keuze waar we respect voor moeten hebben. Daar kunnen we wat van leren.
Staphorst zet een Stap en help de wereld verdraagzamer en veiliger te worden!!
Tante Frouk rijdt me naar het centrum van Staphorst en daar vandaan loop ik via Meppel terug naar de Wijk. Het huis ligt aan de route. Tante loopt mee naar het oorlogsmonument op de Markt. In de werkkampen rond Staphorst zijn veel slachtoffers gevallen.
Met houten voeten ga ik op weg. De eerst drie kwartier loop ik als een slak en de Pools waar ik mee loop zijn nodig. De zon schijnt en gaande weg gaat het soepeler. Buiten de bebouwde kom zijn de graskanten prettig om in te lopen en ik geniet van een kudde koeien die nog gekke sprongen maken van plezier, nog maar kort in de wei denk ik. Een meneer in een woonwijk bij het station spreekt me aan, een vrouw met stokken. " Lekker stukje wandelen mevrouw?" Jazeker meneer, vanaf Amsterdam.
Hij denkt niet dat ik gek ben en wil wat meer weten. In het kort vertel ik wat over de wandeling. Hij is met zijn dochters verschillende keren in Westerbork geweest. Hij is verwonderd en wenst me verder een goede wandeling. De 6.4km naar station Meppel blijk ik ondanks mijn pijnlijke voeten te lopen in 1 uur en 20minuten. Tijd voor koffie, lekker op het terras.
Meppel is een mooie oude stad. De Stationsstraat heeft statige Jugenstill en Art Deco huizen in een bijzondere staat het geeft de straat iets voornaams. Het centrum met veel kleine straatjes en behoorlijk wat leegstand, houdt een rijk Joods leven verborgen. Op het monument aan het wat verwaarloosde Slotplantsoen staan de namen van de gedeporteerde en niet teruggekeerde Joodse stadgenoten. Nog een ruim uur lopen door het mooie Drentse buitengebied en ook deze dag kan ik weer met een goed gevoel afsluiten.