Mijn Proloog
Door: Marianne
Blijf op de hoogte en volg Marianne
14 April 2016 | Nederland, Westerbork
Mijn Proloog
Aanstaande zaterdag gaat mijn Wandeling beginnen. Uit de reacties die ik tot nu toe heb ontvangen blijkt dat velen met mij het “SPOOR”willen volgen.
Tijdens de voorbereiding van mijn reis gebeurde er van alles waardoor mijn voornemen om dit te doen steeds werd versterkt. Een voorbeeld wil ik graag noemen.
Op 3 april, de dag dat Jules Schelvis op 95 jarige leeftijd overleed hoorde ik het volgende interview op Radio 1
“Jules Schelvis is overleden. Op 95 jarige leeftijd als laatste overlevende van het vernietigingskamp Sobibor”, zegt de reporter op de radio als ik op weg ben naar een “ Kringloopwinkel”. Na een korte levensbeschouwing gaat het programma over op de problemen rond het vluchtelingenkamp in Calais. De Belgische winkelier aan wie wat vragen worden gesteld vertelt: “De toeristen blijven al jaren weg uit de stad uit angst voor de vluchtelingen. Zelden komt een enkele vluchteling naar het centrum”, vertelt hij verder. “ Maar nu het vluchtelingen kamp is opgebroken en de mensen zijn weggestuurd, staan er grote hekken en prikkeldraad….sorry, het lijkt wel Auschwitz.”
Met de beelden van vluchtende mannen, vrouwen en kinderen uit Syrië op mijn netvlies, zat ik 4 maanden geleden, een artikel te lezen toen mijn oog op een kop “Westerborkpad” viel. Nog nooit van gehoord. Ik werd getriggerd en zocht het op.
Wandelen in het spoor van de Jodenvervolging. De initiatiefnemer van de ontwikkeling van het pad, Jan Dokter, benadrukt: ” Het is geen herinneringspad, maar een pad van Bezinning”.
• De ervaringen van de wandeling gebruiken als reflectie
• Bezinning en praten over vluchtelingen problematiek, terrorisme, discriminatie.
• Hoe lever je een positieve bijdrage aan de samenleving als individu
• Hoe vorm je een eigen mening over deze issues zonder je te laten manipuleren of een mening op te laten dringen.
Daar wil ik me tijdens de wandeling mee bezig gaan houden.
Op 4 mei wil ik in voormalig kamp Westerbork aankomen en stil staan bij de gruwelen van de 2e Wereldoorlog. De familie van mijn lieve vader is op een enkeling na, allemaal via Westerbork gedeporteerd en nooit meer teruggekeerd. Jules Schelvis overleefde Sobibor en vertelde het de wereld. Mijn Grootmoeder ging daar anoniem, achter het prikkeldraad, direct naar de gaskamer de overige familie leden werden voornamelijk in Auschwitz omgebracht.
Samen met de mensen die een stuk met me mee gaan lopen langs “het SPOOR” verheug ik me ook erg op het buiten zijn in ons mooie soms erg lege land. Krijgen we al lopend en pratend een andere kijk op zaken die ons land, Europa en de rest van de wereld bezig houden. Verbeter de wereld begin bij je zelf en hoe dan? Ik ben nieuwsgierig naar de ontmoetingen en gesprekken.
Aanstaande zaterdag gaat mijn Wandeling beginnen. Uit de reacties die ik tot nu toe heb ontvangen blijkt dat velen met mij het “SPOOR”willen volgen.
Tijdens de voorbereiding van mijn reis gebeurde er van alles waardoor mijn voornemen om dit te doen steeds werd versterkt. Een voorbeeld wil ik graag noemen.
Op 3 april, de dag dat Jules Schelvis op 95 jarige leeftijd overleed hoorde ik het volgende interview op Radio 1
“Jules Schelvis is overleden. Op 95 jarige leeftijd als laatste overlevende van het vernietigingskamp Sobibor”, zegt de reporter op de radio als ik op weg ben naar een “ Kringloopwinkel”. Na een korte levensbeschouwing gaat het programma over op de problemen rond het vluchtelingenkamp in Calais. De Belgische winkelier aan wie wat vragen worden gesteld vertelt: “De toeristen blijven al jaren weg uit de stad uit angst voor de vluchtelingen. Zelden komt een enkele vluchteling naar het centrum”, vertelt hij verder. “ Maar nu het vluchtelingen kamp is opgebroken en de mensen zijn weggestuurd, staan er grote hekken en prikkeldraad….sorry, het lijkt wel Auschwitz.”
Met de beelden van vluchtende mannen, vrouwen en kinderen uit Syrië op mijn netvlies, zat ik 4 maanden geleden, een artikel te lezen toen mijn oog op een kop “Westerborkpad” viel. Nog nooit van gehoord. Ik werd getriggerd en zocht het op.
Wandelen in het spoor van de Jodenvervolging. De initiatiefnemer van de ontwikkeling van het pad, Jan Dokter, benadrukt: ” Het is geen herinneringspad, maar een pad van Bezinning”.
• De ervaringen van de wandeling gebruiken als reflectie
• Bezinning en praten over vluchtelingen problematiek, terrorisme, discriminatie.
• Hoe lever je een positieve bijdrage aan de samenleving als individu
• Hoe vorm je een eigen mening over deze issues zonder je te laten manipuleren of een mening op te laten dringen.
Daar wil ik me tijdens de wandeling mee bezig gaan houden.
Op 4 mei wil ik in voormalig kamp Westerbork aankomen en stil staan bij de gruwelen van de 2e Wereldoorlog. De familie van mijn lieve vader is op een enkeling na, allemaal via Westerbork gedeporteerd en nooit meer teruggekeerd. Jules Schelvis overleefde Sobibor en vertelde het de wereld. Mijn Grootmoeder ging daar anoniem, achter het prikkeldraad, direct naar de gaskamer de overige familie leden werden voornamelijk in Auschwitz omgebracht.
Samen met de mensen die een stuk met me mee gaan lopen langs “het SPOOR” verheug ik me ook erg op het buiten zijn in ons mooie soms erg lege land. Krijgen we al lopend en pratend een andere kijk op zaken die ons land, Europa en de rest van de wereld bezig houden. Verbeter de wereld begin bij je zelf en hoe dan? Ik ben nieuwsgierig naar de ontmoetingen en gesprekken.
-
14 April 2016 - 19:29
Ineke Van Heijen Oort:
Heel bijzonder voornemen van je. Knap om een wandeling een speciale wending te geven.Ikwensje een vruchtbare reis. -
14 April 2016 - 20:00
Connie Witjens:
Top Marianne, dat je dit gaat doen!
Goede reis en veel bezinning.
liefs en groetjes Rene en Connie -
14 April 2016 - 20:00
Anne:
Bijzonder dat zo dingen samenvallen, niks is toeval.
Het is ook vaak dat we in de waan van de dag waarin wij ons leven leven.... dat we sommige situaties gewoon niet zien. Mooi dat je toch deze herinneringen van je familie weer
in de kijker zet..we mogen niet vergeten!
Ik zie er naar uit volgende week een dag met je mee te lopen Marianne...
Alvast een goeie tijd gewenst...lieve groet Anne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
